اثربخشی درمان عقلانی –عاطفی –رفتاری گروهی بر عقاید ناکارآمد دانش آموزان دختر دوره متوسطه

  هدف این پژوهش، بررسی اثربخشی مشاوره گروهی با روش « عقلانی- عاطفی- رفتاری» بر کاهش عقاید نا‌کارآمد دانش‌آموزان دختر دوره متوسط بوده است. جامعه تحقیق حاضر شامل کلیه دانش‌آموزان دختر سال سوم دوره متوسطه شهر نجف‌آباد بود که در سال تحصیلی 90-89 در یکی از مدارس دوره متوسطه شهر نجف‌آباد مشغول به تحصیل بودند. روش نمونه‌گیری در این پژوهش «خوشه‌ای تصادفی چندمرحله‌ای» بود که در نهایت 24 دانش‌آموز پایه سوم متوسطه به عنوان گروه نمونه انتخاب و به طور تصادفی به دو گروه 12 نفره تقسیم شدند که به صورت تصادفی در یکی از گروه‌های کنترل و آزمایش قرار گرفتند. از هر دو گروه، یک پیش‌آزمون گرفته شد. سپس درمان «عقلانی ـ عاطفی ـ رفتاری» به‌صورت گروهی بر اساس برنامه‌ای شامل 10جلسه آموزشی با مدت زمان 90 دقیقه در هر جلسه، بر روی گروه آزمایش اجرا گردید.درراستای تجزیه وتحلیل داده ‌ها ی پژوهش، به منظور توصیف آماری ازشا خص‌های آمارتوصیفی وبه منظور تحلیل‌های استنبا طی وآزمون فرضیه ‌ها ی تحقیق ، ازروش تحلیل کوواریانس به‌وسیله spss 16 استفاده شد. در نهایت، مشخص گردیدکه درمان «عقلانی ـ عاطفی ـ رفتاری»گروهی برعقاید ناکارامد دانش آموزان دختر دوره متوسطه تاثیر دارد(5../. p= ) و باعث کاهش 32درصدی عقاید ناکارامد دانش آموزان می‌گردد. پس از اجرای درمان «عقلانی – عاطفی – رفتاری »گروهی‌، از بین خرده مقیاس‌های عقاید ناکارامد،«انتظارات بیش از حد از خود» (5./.= P ( 18 درصد،«نگرانی زیاد توام با اضطراب» ) ( P =./.4 23 درصد،«درماندگی برای تغییر (P= . /.5) « 21درصد،«توقع تایید از دیگران» ) 3 . /.= ( P 19 درصد و «وابستگی» . /…1) = (P 45 درصد کاهش یافت. این روش بر کاهش عقاید ناکارآمد «کمال گرایی»، «واکنش در مقابل ناکامی‌ها» ، «بی مسؤولیتی عاطفی»، «اجتناب از مشکل» و «سرزنش کردن خود» موثر نبود .